vəsl

is. <ər.> klas. Sevgilisi ilə qovuşma; vüsal. Ruzü şəb vəslin xəyalı canda qaldı yadigar. X.. Könlüm evi xərabtər oldu fəraqdan; Vəslin bu mülkü etmədi abad, ağlaram. Natəvan. Nə üçün verməmişəm vəsl günü canı sənə? S. Ə. Ş.. Mən vəslinə qəlbimdə əzəl gündən əmindim. S. Rüst.. Vəslə yetmək – qovuşmaq. Hər ikimiz vəslə yetək duadan; Hicranın oduna yanmaq nədəndir? Qur..